ნანაია ნანაია, შხვა ვორდ ირო, თე გურ ყ’ოფე სქანი ჭირო, ჩქიმდა მითინს ვაგაგებუ, სქან მეტისუ, გოლვაფირო. სქან სისმარეფ მოფუნს ყ’უჩე, ღორონთ ვორექ გური ქუჩე, ვაგმაკურცხინ, მარა ქიბგინ, ნორჩალ მუჭო ელამკუჭე. ერჩქინაშე ხანგა ვორდი, სო ვებდი დო სო ვავორდი, სქვამ ცირეფსუ ქეკვოდინი, ჩქიმი რინა შქაშა გოფრთი. უდღანუნა, ნან, ჩქიმჯგურეფს, მოჯგირეფქუ მიმენდურეს, მარა ლერსეფქ ამაქექეს დო ჟი დო ჟი მიდამტყურეს. ვარე ჰავაშ ფიჩუ-ფაჩუ, შურქ თიცალო გუმაფაჩუ, კოჩიშ თოლით უძირაფუ ოროეფი გიმაქვაჩუ. ვემგმართინე ანწი გიმე, ჟინცაშ ქვინჯი ოკო ბზიმე, კოჩიშ ყ’უჯით ურჩქილაფუ ხონარეფი ელმასიმე. ქეშილებე დაჩხირქ დირკას, დაჩხირ მუშო ოკო ნირგას, მა შილებე გეგნობტორხე, მარა გურქ დღას ვამოდირკას. სქან ზისხირქ რე გამაყ’ალუ, სქან მასქვამა მი მაპალუ, ღორონთიში ნოყ’ელაშე, თურმე ღორონთს გელამფალუ.   © 2006 კოლხობა.ორგ