უბადო თოლი გვალო ტყურაია ამბეში ჩიება მილამი. ეგებ შურო ვაღირდას რაგადჲშა, მარა ჭიჭანობას ნაძირეფუქ ასეშა ქმმაყუნუნჲ, გინობჭყვიდი თქვა ხოლო ქჲგეჩუათნჲ. ართი, უგურაფუო გურაფილი, ხანშა მიშულირი ოსურ პატონიშჲ ამბე მიღუ ორაგადე. უგურაფუო გურაფილეფი ბრელი ყოფე თე ქიანას. გურგოჩამილი დო გოხვამლაფირი კათას უძახდეს თენერეფც. ორთაში უჭარ კირბის გურიში თოლით ოკო ეშაჯინა. უკმელას, გურიში ჩამაში სინთეთ ბრელშა აფი შარეფი ნაგორა კოჩიში სქის. ჟირი მონჭვა გეუხედ მარქვალეფშა ვენერას. ჟირხილოქ გამნიყუნ წიწილეფი. ქორდნდეს მუნეფიში გამნარყის ქოთომეფი. დიდა-სქუალობაში მარდი არძო შურდგიმაშა აფი ღორონთც მეჩამილი, ართი წიწილა გეითუყუნე, დუც ქაგოყვილანც მონჭვა. სოთინ წიაფის ქიგეგონენცინ ხეთე ქიმირულე მახვარებშა. ათაში ყოფე თენა ქიანაში გორჩქინაშე ამდღარშა. ართი ჩხანაია დღას ოზეს მუწორდეს თე მონჭვეფი. ოგურუანდეს წიწილეფც ნჲნძგში ხვარებას, ნდოლოში ჩხირკუას დო ცვანგუას. შურო ველიდინ თეში ქირქი ქიგიანთხ ართის. ქმნაფურინ ჟი დო ქიგიაშქი ჯღვალიკი. ქოძირუ თენა ვენერაქნი, რკიაფით ირული მონჭვაშა. აშქურინ ქირც დო ქოფურინ კინე. მონჭვაქ ართი ქიდიფართხალუ, მარა ვამწადგინ ეშე დო შური გოფარსალუ. მონჭვაში ღურა ართი რე დო, ქდოსქიდ ომბოლო ვითოხუთი წიწილაქ. შარა ვარდ არძოქ ვაგოჭყორდკონი. უმონჭვეთ წიწილეფიში რდუალა დიო ვაყოფე სოფელც. ქიმშუხუნუ მაჟრა მონჭვას ვენერაქ ომბოლი წიწილეფი, მარა ვაქიმინ იქ. აშო გეითირაყ არძო დო ხოლოშა ვამკინჭ. ბრელი ინარღ დო იფირქ ვენერაქ. უკული ართი არზიქ გოურჩქინდ. “დოიკაკინქია მა სი წამალც!” -დარცქინ უბადო მონჭვას დო მინილი ჯარგვალშა. ქაკლურღი ლიშის ძაფი დო გორსაპი სანთელით. უკული, ოჭოფი თი მონჭვა დო ქიწიხუნუ კართეშა. თოლეფიში ფიჭი გამუზინდ მოთხილებურო დო გელუჭუ გოსანთელერი ძაფით. თოლი ელაჭელი მონჭვა მიდეყუნ მინდორშა დო შხვაში დო მუში წიწილეფიში შქას ქიდახუნუ. ვეიშაგორ ართიანშა შხვაში დო მუშიქ თოლელაჭელ მონჭვას დო მუშიში სიცოდილით ქიგნაფორუ არძოს ტიბი ფსუალეფი. გოუკვირდ მეძობელეფც თე ამბექ: მუქ მუგოგონუუა თეჯგუა თოისერი. “უბადო თოლი დოუწკურია მონჭვას დო დიდა-სქუალობაში მარდი ქავოტევა ხვალე” -უგამ მეძობელეფც გახარებული ვენერაქ. სუმი მარას თოლი ელაჭელო გილაკუხანდ ოზეს მონჭვა. უკული გაიშუღ ფიჭაშე გოსანთელერ ძაფი დო დოურთინუ თოლიშჲ სინთე. გორდილ წიწილეფშე, მუში დო შხვაშიქ ვეიშაგორ უბადო თოლც დო გინართ დიდათ ომბოლეფც ხოლო. მონჭვა ირსხეს ცოდაშე. კოჩი, სი მუ გოხვარ! მი ელაიჭანც სქან ჰარამ თოლეფც!   უბადო თოლი დიდო ფერფუ ამბარი შენი ოღარღალუმინონ. ბექიმ ჩქარ ვარ ღირტას ოღარღალუშა, მარა ჭიტანობას ნოძირე აწიშა ნა მომაყონუ შენი, ნა გოლოპჭკვიდი თქვანთი გიწვათ. არ უგურაფერი დოგურელი, ორას მეშალერი დიდა ოხორჭკუაში ამბარი მიღუნ ოთქუში. უგურაფერი დოგურელეფე დიდო ყოფერენ ამ ქიანას. ოხოწონერი დო მეხვადინერი კათას უჯოხოფტეს ხარკი. ორთაში უჭარუ თიკანის გურიში თოლითენ უნონ ოწკომილუ. მწკუფის, გურიოჩამუში თეთენ დიდო ჶარა გორერენ გზაფე კოჩიში სქირიქ. ჟურ მონჭვა გიუხეტუ მარქვალეფეს ვენერას. ჟურიქთი გამიყონუ წიპილეფე. ორდაფტეს მოთალეფე მუში ქოთუმეფექ. ნანა-სქირობაში მარდი ირი შურდგინერის მეჩერენ ღორმოთიქ, არ წიპილი გოშუყონაში, თი ეგოყვილასუნონ მონჭვაქ. სოთხა ოწირუ ოგნასში არშვაჯის ქომულუნ მეშველუშა. აშო ყოფერენ ეჲა ქიანაში ეჩქინდუშენ ანდღაშა. არ მჩხვაფა დღას ოზეშ წოხლე ქორტეს ემ მონჭვაფე. ოგურაფტეს წიპილეფეს ნინძგვიში ოხმარუ, ოდიარეში ოჩხიკუ დო ოცხანკუ. ჩქარ ვარ უყონდეფტუში არ ქურიქ ქომანთხუ არის. ქამოფუთხუ ჟინ დო ქოგეჩუ ჭანგი. ქოძირუში ეჲა ვენერაქ, ოკრიუთენ ნინჯგირალუ მონჭვაშა. აშქურინუ ქურის დო ხოლო ეფუთხუ. მონჭვაქ არ ქოდოიფათხალუ, მარა ვარ ჲასელუ დო შური გოფარცალუ. მონჭვაში ღურა არ რენ დო, ქოდოსქიდუ პროღონი ვითოხუთ წიპილი. გზა ვა რტუ ირიქ ვარ ეჭკონდუკონ. უმონჭვე წიპილეფეში ომორდუ აწიშა ვარ ყოფერენ ოფუტეს. ქომეშუხუნუ მაჟურა მონჭვას ვენერაქ პროღონი წიპილეფე, მარა ვარ ყუ ემუქ. აშო ირი ოთხოზინუ დო ხოლოსშა ვარ ნინჭინუ. დიდო ინარღუ დო იზმონუ ვენერაქ. ოკულე არ ჶიკირი გვაშინუ. “დოგიხვენამინონჲა მა სი ჭამი!” -დუქადუ უბადო მონჭვას დო მეშახთუ ჯარგვალიშა. ქოგუნდუ ლემშის ნოკეფე დო გოლუსუ ლუქუნა. ოკულე, ოჭოფუ ემ მონჭვა დო ქეწიხუნუ პოდიაშა. თოლეფეში წამწამი ქამუზდუ დო ქელუჭუ ლუქუნონი ნოკეფეთენ. თოლი ელაჭერი მონჭვა მენდიყონუ ოზეშა დო ჩქვაში დო მუში წიპილეფეში ოშქენას ქოდოხუნუ. ვარ გოშაგორუ ართიქართიშა ჩქვაში დო მუში თოლიელაჭერი მონჭვაქ დო გურიშმეჭვუთენ ქომოთუ ირის ტიბუ მსვაფე. გვაკვირეს მანძაგერეფეს ემ ამბარის: მუქ მოგონგონუჲა ამკათა თოლისეირი. “უბადო თოლი დოვუმწკუფინიჲა მონჭვას დო ნანა-სქირობაში მარდი მევუშქვიჲა ხვალა” -უწვერენ მანძაგერეფეს ხელებერი ვენერაქ. სუმ დოლონის თოლი ელაჭერი გულუტუ დო კროხაფტუ ოზეს მონჭვაქ. ოკულე ქეშუღუ წამწამიში ლუქუნონი ნოკი დო გუქთინუ თოლიში თე. დორდერი წიპილეფეშენ, მუში დო ჩქვაში ვარ გოშაგორუ უბადო თოლის დო ნანა დვაყუ პროღონეფესთი. მონჭვა მოშლეთინეს ცოდაშენ. კოჩი, სი მუ გიშველს! მიქ ელაგიჭაფს სქანი ჰარამი თოლეფე!