ANASAYFA

TÜRKİYE’NİN EMEKÇİSİ: ENVER GÖKÇE

Enver Gökçe, 1920’de Kemaliye’nin Çit köyünde doğdu. 8 yaşındayken, ailesi ile birlikte Ankara'ya geldi. Ankara Gazi Lisesini bitirdi. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi, Türk Dili ve Edebiyatı bölümünden mezun oldu. İstanbul Kadırga Öğrenci Yurdunda yöneticilik yaparken Türk Ceza Yasasının 141. maddesine aykırı eylemde bulunmakla suçlandı. Yargılanıp ceza aldı. 7 yıl cezaevinde kaldı. 1957’de özgürlüğüne kavuştu. Ardından 3 yıla yakın Çorum'da sürgün cezası çekti. Dönüşünde Ankara’da gazetelerde düzeltmenlik, serbest yazarlık yaptı. İstanbul'da Yurtlar Müdürlüğünde çalıştı. Doğduğu köye çekildi.

1977'de tedavi için Bulgaristan'a gitti. Dönüşünde tekrar Ankara'ya yerleşip çeviriler yaptı. İlk şiiri 1943'te "Ülkü" dergisinde yayınlandı. Daha sonra Ülkü, Yurt ve Dünya, Ant, Gün, Söz, Yağmur ve Toprak, Yeryüzü gibi dergilerde imzalı imzasız şiirleri, yazıları çıktı. Ortak dili zenginleştiren yerel sözcüklerle örülmüş eserleriyle özgün bir şiire ulaştı. Türk şiirinde 1940 kuşağı ya da "Acılı Kuşak" olarak anılan toplumcu şairlerinden biriydi. Pablo Neruda’dan da şiirler çevirdi. Son günlerini Ankara’da Seyran Bağları Huzurevinde geçirdi. 19 Kasım 1981’de Ankara’da yaşamını yitirdi.

Enver Gökçe, yalnızca yaşadığı toplumun sorunlarını yansıtmadı, özgürlük ve bağımsızlık konularını taşıyan şiirler de yazdı. Eserleri, ilgiyle geniş bir okuyucu kitlesi tarafından okundu. Çizgisiyle sonraki kuşaklara da yol gösterdi.

Eserleri: “Dost Dost İlle Kavga” (1973), ”Panzerler Üstümüze Kalkarlar” (1977), ”Eğin Türküleri” (1982, DTCF bitirme tezi, ölümünden sonra), ”Enver Gökçe’nin Yaşamı ve Bütün Şiirleri” (1981, ölümünden sonra)

Bestelenen şiirleri: “Yusuf Yusuf “, ”Fakültenin Önü”, “Gayri Gider Oldum”, ”Turan Emeksiz”, “Katlime Ferman”, ”Meri Kekliğim”, “Kore Dağları” - Ahmet Kaya, “Fakültenin Önü” - Grup Baran.